Rok 1945 stanowił kolejny etap w dziejach Śląska Opolskiego i jego mieszkańców. Nie ulega wątpliwościom, że pomimo gwałtów i grabieży jakich dopuszczali się żołnierze Armii Czerwonej, zdobycie przez nich Opola, a następnie przekazanie władzy nad miastem Polakom, dla wielu stanowiło wyczekiwany moment, w którym ziściły się marzenia o polskim Śląsku.

Swą działalność rozpoczął Komitet Obywatelski Polaków Śląska Opolskiego składający się z przedwojennych działaczy narodowych, którzy przeżyli wojnę. Zadaniem Komitetu stało się rekrutowanie kadry urzędniczej, organizowanie pomocy dla poszkodowanych działaniami wojennymi czy występowanie wobec władzy państwowej jako przedstawiciel ludności autochtonicznej.

Postawy Opolan wobec tworzącej sie na ich oczach "Polski ludowej" podzielić można na trzy grupy:

I - włączenie się aktywnie w budowanie socjalistycznej ojczyzny,II- mimo nie zgadzania się z koncepcja państwa komunistycznego, uznawanie Polski w ówczesnej karykaturalnej formie,III- aktywna walka przeciw "ludowej" koncepcji ustrojowej.

Bardzo szybko okazało się jednak, że rzeczywistość nie jest taka jak kreują ją gazety i radio. Gdy "władza ludowa", której przewodziła Polska Partia Robotnicza, okrzepła, Ślązacy przestali być jej potrzebni, a ich przynależność do Armii Krajowej w trakcie wojny budziła coraz większą nieufność. Komitet Obywatelski został rozwiązany, zaś autochtoni myślący niezgodnie z linią partyjną byli szykanowani i usuwani z urzędów. Los taki spotkal m. in. Szymona Koszyka, członka grupy Biały Węgiel, którego usunięto z funkcji burmistrza Głuchołaz.

Przystąpiono także do likwidacji opozycji politycznej. Za największego przeciwnika politycznego uchodziło Polskie Stronnictwo Ludowe. Na opolskich wsiach partia ta stale rozbudowywała się tworząc realne zagrożenie dla władzy komunistów. Na jej czele stali głównie przedstawiciele ludności rodzimej, a wśrod nich m. in. Maksymilian Kośny. Sfałszowane wybory w styczniu 1947 roku położyły kres nadziejom na Polskę rzeczywiście wolną i niepodległą. Spacyfikowano wszelkie przejawy oporu wobec czerwonej fali, jaka przetoczyła się przez ziemie polskie. Na Opolszczyźnie przetrzebionej terrorem.